Φύτεψε άνθη στις ρωγμές της πίκρας σου. Κι ύστερα βρες ένα ξέφωτο και κάθισε ν' απολαύσεις το άρωμά τους. Α! Κι αν θέλεις, μην ξεχάσεις πως υπάρχουν πάντα κάποιοι που αξίζει να τους προσφέρεις ένα σου χρυσάνθεμο! Αλκυόνη Παπαδάκη

΅...Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις... Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη... Και ότι, αλήθεια, αξίζεις... Και μαθαίνεις… Μαθαίνεις... Κάθε αντίο μαθαίνεις...΅ Χόρχε Λούις Μπόρχες

΅...Κι έκλαψε πολύ ώρα. Ήταν για όλα. Έτσι όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Είναι να μην βρει χαραμάδα το παράπονο της ψυχής. Και το περίεργο είναι πως μπορεί να κάνει στάση και να ψηλαφίζει γεγονότα που δεν είναι τόσο σημαντικά. Μπορεί να κλάψεις περισσότερο για το σημάδι μιας γρατσουνιάς, παρά για τη χαρακιά μιας ακόμα βαθιά επουλωμένης (επουλωμένη;) πληγής...΅ Τι σου είναι η αγάπη τελικά... - Αλκυόνη Παπαδάκη

Αν... Θα ήξερα από που να αρχίσω... Θα ήξερα από που να γκρεμιστώ στο κενό... Αν... Θα ήξερα πως να μειώσω τις αποστάσεις... τις αντιστάσεις.... Θα ήξερα πως να σε συναντήσω... Άννα Τσεκούρα

- ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙ ΠΟΤΕ; - Ποτέ. - Τι θα πει ποτέ; Κοιτάζω μακριά. Προσπαθώ να περιγράψω την αιωνιότητα. - Ποτέ θα πει: ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο. Ούτε σε ένα μήνα, ούτε σε τρεις. Ούτε σε ένα χρόνο, ούτε σε δέκα. - Ίσως όμως αργότερα. - Δεν υπάρχει αργότερα από το ποτέ. Καρφώνω το βλέμμα μηχανικά σε ένα μεγάλο αγκάθι. Κατάλαβε; Δεν κατάλαβε. Βλέπω το επόμενο ερώτημα να αγωνιά στα μάτια του. Κάθομαι στον κήπο με τον εαυτό μου και προσπαθώ να του εξηγήσω. Ο εαυτός μου είναι ένα μικρό παιδάκι όλο απορίες. Εγώ είμαι γέρος. Αλλά δεν μπορώ να απαντήσω. - Ποιο είναι πιο δυνατό; Το ποτέ ή το ποτέ-ποτέ; - Είναι το ίδιο. - Δεν είναι! Το ποτέ-ποτέ είναι πιο δυνατό. Κι εσύ δεν είπες ποτέ-ποτέ. Είπες ποτέ. Μπορεί να ξαναγυρίσει. Το ποτέ και το πουθενά - Νίκος Δήμου

Αυτός που δένει το στομάχι κάθε φορά... Που δένει τα κορμιά και τα κρατά σφιχτά... Που δένει τις καρδιές και χτυπούν σαν μία... Που δένει τις μοίρες και σβήνει τον χρόνο.............................Κόμπος όπως έρωτας... (ΚΑΣΤΑΛΙΑ)

Κι ό,τι δεν κολλάει, να μην το βασανίζουμε... Στις συναντήσεις της ζωής, όταν τα κυκλάκια, μικρά ή μεγάλα κλείνουνε... Πρέπει να φεύγουμε... Για ταξίδια άλλα... Με τη συνείδησή μας όμως, καθαρή... Και την καρδιά γεμάτη αγάπη... Κι ας μην το καταλάβει ο άλλος ποτέ.... Σοφία Ζήση

Πόσο κλέφτες γίνονται οι άνθρωποι, όταν διεκδικούν μερτικό από την ψυχή σου. Πόσο ψεύτες, όταν σου ζητούν να γυρίσεις πίσω εκείνα που δεν σου έδωσαν ποτέ. Πόσο ηλίθιοι, όταν νομίζουν πως δεν έχεις την ικανότητα να διακρίνεις το σουγιά, που είναι κρυμμένος στην ανθοδέσμη με τις γλαδιόλες. Αλκυόνη Παπαδάκη

Είναι ωραίο να σε σκέφτομαι, γεμάτος ελπίδα! Είναι σαν να ακούω το πιο ωραίο τραγούδι απ' την πιο ωραία φωνή του κόσμου... Μα εμένα η ελπίδα πια δεν μου φτάνει. Εγώ δεν θέλω ν' ακούω πια τραγούδια. Θέλω να τραγουδήσω... Ναζίμ Χικμέτ

Δεν ωφελεί να καρτεράς... [...] αν είναι να 'ρθει, θε να 'ρθεί, - αλλιώς θα προσπεράσει. Η αγάπη - Κώστας Ουράνης

Με την έμμονη ιδέα πως θάρθεις παρήγορα οι μέρες κυλάνε γιατί έτσι σκέψη με σκέψη αγκαλιά με το ότι έρχεσαι πάνε κι είναι φορές που απλώνεις το χέρι σαν κι εσύ να το έχεις πιστέψει. Μα ποιας φενάκης κρατάω το χέρι και πάμε κι όταν αυτές τις στιγμές προσπερνάμε κανείς απ' τους δυο μας δεν ξέρει από πού να επιστρέψει... Γιώργος Ποταμίτης

Γιατί της έγραψε «Δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα»; Και γιατί του έγραψε «Δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα»; Αφού αυτός πήγε ανατολικά... Αυτή πήγε δεξιά... Και ζήσαν κι οι δύο... Οδυσσέας Ελύτης

Γυρίζω ξανά από κει που έφυγα... Και με συνθήκες που δε θα μπορούσα ποτέ να τις φανταστώ... Τι κύκλους που κάνει η ζωή...! Σε ό,τι δίνεις σε πετάει. Κι άντε να βγεις μετά... Κι αν βγεις καμιά φορά, τι θα 'χεις περισώσει... Πόσα κομμάτια από την ψυχή σου θα 'χουν χαθεί. Και πόσα άλλα θα 'χουν τόσο πολύ αλλοιωθεί, που δε θα μοιάζουνε σε τίποτα με κείνα που ήταν κάποτε δικά σου... Αλκυόνη Παπαδάκη

Κάποτε σαν δυο ξένοι θα δίνουμε τα χέρια κι όλη αυτή η πυρκαγιά θα 'ναι τα περασμένα, οι μέρες που περάσαμε μαζί, σχεδόν μια ιστορία τρίτων... Γιάννης Νεγρεπόντης

Σε πνίγει η αγάπη όταν σε πιάνει από το λαιμό, έτσι δεν είναι; Έτσι ακριβώς... Η αγάπη πρέπει πάντοτε να σε συνοδεύει· να σου κρατάει συντροφιά· να γέρνεις στον ώμο της και να ονειρεύεσαι. Αν πέσει απάνω σου και σε πλακώσει, τελείωσες. Οι κάργιες - Αλκυόνη Παπαδάκη

Έρχεται η ώρα που θα λυτρωθώ από σένα! Και θα λυτρωθώ από σένα αγαπώντας σε περισσότερο, με της αγάπης το άμετρο μέτρο που είναι η περίσσια. Έρχεται η ώρα που δεν θα σε παίρνω από πίσω σα σκύλος, που δεν θα σε κατασκοπεύω με τη σκέψη, που δε θα σε πολιορκώ με υποθέσεις, που δε θα στήνω αγανακτισμένους διαλόγους στο μυαλό μου μαζί σου τις νύχτες, που δεν θα αγωνιώ για την εντύπωση που σου δίνω. Θα σ’ αγαπώ τόσο που δεν θα σε απαιτώ δικιά μου. Να είσαι μόνο καλά εσύ χωρίς να ψάχνομαι πόσο καλά είμαι εγώ από το καλά σου. Μάρω Βαμβουνάκη - Η μοναξιά είναι από χώμα

Το μόνο που κερδίζεις όταν νοιάζεσαι συνέχεια τους άλλους, είναι να κάνεις άσκοπους σταθμούς... Προχώρα, μανάρι μου, και μη φλυαρείς... Αυτοί που δεν μπορούν να σ' ακολουθήσουν, είναι μάταιο να προσπαθείς να τους πείσεις... Κι αν υποκριθούν μια στιγμή πως σε κατάλαβαν, αυτοί είναι που θα σ' τη φέρουν χειρότερα... Μην αναλώνεσαι, φιλάρα... Να δίνεσαι, αλλά να μην σκορπίζεσαι... Αλκυόνη Παπαδάκη

Είναι εκείνα τα πολύ “μικρά” και δεν είναι θυμός… Είναι φυγή από τον φόβο να μην δω την σκληράδα σου. Ήθελα να με αγαπάς και να το νιώθω, να το βλέπω, να το μυρίζω, να το διαβάζω σε κάθε σου κίνηση, σε κάθε σου λέξη, σε κάθε ανάσα σου. Να μοιράζομαι τα θέλω μου και τις ανάγκες μου. Να μου δείχνεις την γλύκα σου τις ώρες που λυγάω… Και όχι αγανάκτηση. Αν δεν με αντέχεις στις πτώσεις μου, πώς να πιστέψω πως είμαι η ζωή σου; Τι να τα κάνω τα λόγια που δεν τα πιστεύεις; Κάνουν θόρυβο… Είναι κενά… Είναι περιτύλιγμα… Ποιος σου είπε ότι χρειάζομαι λόγια; Είναι εκείνα τα πολύ “μικρά” που σε κάνουν σε μια στιγμή να βγάλεις φτερά. Και εσύ με έκανες να πετώ… Μόνο που όσο πιο ψηλά πετάξεις, τόσο μεγαλύτερος θα ’ναι και ο πόνος της πτώσης. Erina Espiritu

Αν θες να ‘ρθουν γρήγορα οι μέρες που περιμένεις, μην τις αφήσεις ν’ αντιληφθούν ότι τις περιμένεις. Κοίταζε αλλού... Κώστας Μόντης

Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι και δεν παίρνουν τίποτα ο ένας απ' τον άλλον. Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν. Τάσος Λειβαδίτης

Πίστευα πως, όταν αγαπάς έναν άνθρωπο, δεν μπορείς να τον πετάς γιατί δεν σου χάρισε τη ζωή που ονειρεύτηκες. (Εσύ την ονειρεύτηκες εξάλλου). Δεν εγκαταλείπεις κάποιον που έχει πέσει καταγής. Φροντίζεις να του δώσεις το χέρι να σηκωθεί... Ξεχνούσα βέβαια κάτι πολύ βασικό... Πως δεν φτάνει μόνο να τον αγαπάς εσύ αυτόν τον άνθρωπο, τον πεσμένο καταγής.. ......Πρέπει κι αυτός να σ' αγαπά... .....................Έστω λιγότερο... Αλλά πρέπει... Αλκυόνη Παπαδάκη

Ξέρεις τι θα 'θελα να σου πω; Πως ό,τι σου αρέσει, ό,τι αγαπάς, θα μπορούσα να είμαι εγώ. Απλά, δεν πρόλαβα να γίνω. Πως όσα σου έχουν πει διάφοροι ότι μπορούν να κάνουν για σένα, τα μπορώ κι εγώ. Απλά δεν τα σκέφτηκα πρώτος. Πως όποτε με περίμενες κι αργούσα, κλωτσούσα φύλλα. Και σ' αγαπούσα, ξερά και κίτρινα... Κέρματα - Οδυσσέας Ιωάννου

Οι λέξεις είναι φυλακή, κατακρατούν τα δεύτερα και τους ξεφεύγει το κύριο που πετά πέρα σαν ήχος καμπάνας που σε τίποτα δε φυλακίζεται. Οι λέξεις ταριχεύουν το ζωντανό και δεν το αφήνουν να περπατήσει. Η μοναξιά είναι από χώμα - Μάρω Βαμβουνάκη

Κοίταξε να ζήσεις την αγάπη που έχασες. Να χαρείς την αγάπη που περιμένεις. Καν' την τραγούδια, ξενύχτια. Καν' την βιβλία, αταξίες. Μόνο μην την μοιρολογάς. Είναι σαν να την βρίζεις. Σαν να της κλείνεις τον δρόμο να ξανάρθει... Μενέλαος Λουντέμης

Σημασία δεν έχει μόνο ποιον αγαπάς, αλλά με ποιον μπορείς να εκφράζεσαι, με ποιον μπορείς να είσαι ο αληθινός εαυτός σου. Δώσε μου έναν άνθρωπο να είναι σαν και μένα, θολός κι ανώριμος, ανολοκλήρωτος και μπερδεμένος, αξεδιάλυτος και σκοτεινός. Για να χορέψω μαζί του. Να παίξω. Να τον καλοπιάσω. Να τον ερωτευτώ. Μέσα απ’ αυτόν να ξαναπλάθομαι από την αρχή. Μέσα απ’ αυτόν να μεγαλώνω. Μαλβίνα Κάραλη

Ξέρω πως δεν θα φύγω. Ό,τι πλάκες και να μου σκαρώσει το ένστικτό μου, ξέρω πως δεν πρόκειται να φύγω. Όποτε λέω το αντίθετο, μοιάζει με ανέκδοτο για ψεύτικους οργασμούς. Εδώ γύρω θα μείνω να ζητιανεύω τις αναλογίες της ζωής μου. Μία θα περνάω καλά και δέκα όχι. Μία θα αγαπάω και μία όχι. Και ξέρω καλά πως για ό,τι πάθω θα ευθύνεται η βόλτα μου στους ανθρώπους… Κέρματα - Οδυσσέας Ιωάννου

Δε φταις εσύ καλή μου και μη με λυπηθείς για τίποτα... Δε φταις εσύ για όσα δεν μπορείς καλή μου... Εγώ ο ανόητος που χτυπιόμουνα να λάβω απ' αυτά που δεν είχες... Τι να καταλάβεις και τι να ξέρεις κι εσύ από τη δικιά μου κόλαση... Πώς να τη δεις; Δεν ήσουνα εσύ η αιτία για το μαρτύριο μου, εσύ ήσουν μονάχα η αφορμή του... Όλα μέσα μας γίνονται και ζητιανεύουν εδώ κι εκεί εξόδους όταν δεν αντέχουν άλλο την κλεισούρα τους... Κι ο έρωτάς μου μέσα μου ήταν πολύς, μαύρος, πηχτός, λάβα υπόγειων στρωμάτων, έβραζε και με φλόγιζε από πριν σε συναντήσω κι όταν σε βρήκα, σ' άρπαξα, έπεσα πάνω σου απαιτώντας να με γλυτώσεις από τις φλόγες μου... Τι φταις εσύ.... Εσύ ψυχή μου δεν καταλαβαίνεις τίποτα... ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ