Σαν έτοιμος από καιρό

Το να παραδεχθούμε ότι κάτι πέθανε ότι κάτι έκανε τον κύκλο του ότι κάτι δεν είναι πια..ότι ήταν ότι το χάσαμε για πάντα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η μόνη λύση είναι όμως να αποχαιρετήσεις αυτό που φεύγει ... "σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος". Τουλάχιστον "σαν".... Μέχρι να γίνεις θαρραλέος.

Τέλος στην καλοκαιρία, στις εκδρομές, στους περιπάτους. Από αύριο αρχίζει βαρυχειμωνιά. Χιονοπτώσεις στα ορεινά λόγια αέρηδες, πολλά μποφόρ απελπισίας. Περιμένουμε καταιγίδες, κρίσεις μελαγχολίας και κατά τόπους ξεσπάσματα και μπόρες. Θα βρέξει ημερολόγια, κούπες κι άλλα ενθύμια και δώρα. Δριμύ ψύχος μοναξιάς τα Σαββατόβραδα. Θα παγώσουν όνειρα κι ελπίδες. Γι' αυτό σας συνιστούμε να ντύνεστε ζεστά. Στις καρδιές σας βάλτε μόνωση και αντιψυκτικό. Μπόρα είναι... θα περάσει. Το φλας - Ελένη Αλεξίου

Εγώ εσένα, σε πένθησα, ακούς; Φόρεσα μαύρα για σένα, ακούς; Σε πένθησα εν ζωή, για να μπορέσω να ξεπεράσω το ότι δεν με αγάπησες μια στάλα! Άφησα το κορμί μου στα χέρια σου και την ανάσα μου στα πνεμόνια σου. Κανείς ποτέ δεν κράτησε το ίδιο κορμί και δεν ανάσανε την φωτιά που ανάσαινες εσύ! Και αν νομίζεις πως δεν σε συγχωρώ επειδή μας ανάγκασες να ζουμε χωριστά, κάνεις λάθος! Έχω χρόνια που έμαθα να ζω "χωριστά" πολλών ... Εκείνο που δεν θα σου συγχωρήσω ποτέ, είναι που μας ανάγκασες να πεθάνουμε χωριστά! Δίχως να μπορεί ο ένας να βρίσκεται κοντά στον άλλον την ώρα που θα κλείνει τα μάτια του για πάντα... Δίχως να μπορεί να το μάθει... να πει μια συγγνώμη ή ένα ακόμη "σε αγαπώ" και ας το πάρει η Κόλαση... Άννα Τσεκούρα

Με τον καιρό να 'ναι κόντρα, να είναι όντως τιμή να πετάς... Κι ας μην κρατά παρά ελάχιστα... Όσο ένα όνειρο, όσο ένα αγκάλιασμα, όσο ένα φιλί... Έτσι κι αλλιώς, άσπρο μέτρημα, μαύρο άθροισμα είναι πολύ συχνά η ζωή. Κι εξαρτάται πάντα από το τι μετράς κάθε φορά... Για να μπορείς να συνεχίζεις, για να μπορείς να ονειρεύεσαι, για να μπορείς να γελάς... ~ Οδυσσέας Ελύτης ~

Να κυνηγάς τα μάτια των γύρω και να μην βγαίνει τίποτα, να παρακαλάς τα χείλη τους κι αυτά να χασμουριούνται, να ζητάς να σε ακουμπήσουν τα χέρια τους κι αυτά να κρέμονται, να φωνάζεις εδώ είμαι και να μην προκύπτει έστω ένα απλό καλωσόρισμα, μόνο απανωτά αντίο, πλάτες που γυρίζουν και ξεμακραίνουν. Ο Άγιος της μοναξιάς - Ιωάννα Καρυστιανή

Ο έρωτας είναι δυνατόν να μην είναι αμοιβαίος, αλλά και πάλι έρωτας είναι. Ο σεβασμός όμως, για να είναι σεβασμός, πρέπει οπωσδήποτε να είναι αμοιβαίος. Μενέλαος Λουντέμης

Ο αληθινός χαρακτήρας ενός ανθρώπου δεν είναι αυτό που δείχνει αλλά αυτό που δεν δείχνει. Έτσι εάν θέλετε να τον καταλάβετε μην ακούτε τι λέει αλλά τι δεν λέει... Khalil Gibran

Όποιος γευτεί την αληθινή αγάπη, τη θεϊκή σχέση, δε συμβιβάζεται πια με κάτι λιγότερο. Το πολύ που γεύτηκε δε χωράει κατόπιν στο λίγο. Ο συμβιβασμός και η έκπτωση είναι αγκάθια που ματώνουν την ειλικρινή καρδιά. Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Αποκαθήλωση

Μια εκ βαθέων εξομολόγηση λοιπόν, η οποία σηματοδοτεί το γελοίον τέλος του πράγματος. Ήρθε η στιγμή να εξομολογηθώ. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό για μένα; Σημαίνει το τέλος. Σημαίνει πως αποχωρώ. Σημαίνει πως παραιτούμαι. Σημαίνει πως αρνούμαι να το παλέψω. Σημαίνει πως αφήνομαι να με κερδίσει κάποιος άλλος... Μια εκ βαθέων εξομολόγηση λοιπόν, η οποία σηματοδοτεί το γελοίον τέλος του πράγματος. Ποίου πράγματος; Έχω ταξιδέψει σε απέραντα βάθη τους τελευταίους μήνες. Έχω μετρήσει την αντοχή μου. Έχω μειώσει την δυναμική μου. Έχω μετριάσει το βεληνεκές μου. Έχω καλύψει μεγάλες αποστάσεις. Έχω κολυμπήσει μονάχη σε μια φοβερή σιωπή, ανερμήνευτη, παράξενη, απαιτητική, η οποία επιτακτικά μου απαγόρευε να την αρνηθώ! Αντίθετα με μάγευε, έτσι με προκάλεσε σε έναν χορό όπου τα βήματα του αγνοούσα. Μια σιωπή γοητευτική που μου έδειξε πως είναι να χορεύεις δίχως οδηγίες, δίχως γνώσεις, δίχως παρτενέρ ακόμη. Με μόνη πυξίδα το ένστικτο. Αγρίμι εγώ... πάντα με τα ένστικτα παρέα... Αγριμάκι... Νόμιζες πως θα με εξημέρωνες; Μονάχα αν αποφάσιζα να εξημερωθώ ... Μόνο με ένστικτα μια ζωή ολάκερη κυκλοφορώ. Μόνο με την ζωώδη ανεξέλεγκτη έλξη. Μόνο με την ακατέργαστη ορμή πορεύομαι. Δεν σχεδιάζω. Δεν προκαθορίζω. Δεν προμελετώ. Μήτε τώρα προμελέτησα. Συνέβη! Μου συνέβης εσυ! Έχω φορέσει δυο ρυτίδες δεξιά και αριστερά από τα χείλη μου, που δεν είναι δικές μου. Τεντώνονται και εξαφανίζονται όταν είμαι ευτυχισμένη. Ζαρώνουν και με ασχημαίνουν όταν θλίβομαι. Θυμάσαι; Στο είπα, πως εξαιτίας σου θα κάνω ρυτίδες, αφού χαμογελώ συνέχεια όταν μου μιλάς. Κι όταν δεν μου μιλάς; Τι γίνεται όταν δεν μου μιλάς; Μα βέβαια, το ξέρω. Δεν θα με κάνεις να χαμογελώ συνέχεια. Ίσως, καθόλου πια... Τι να τα κάνεις άλλωστε τα χαμόγελα τα δανεικά; Εκείνα που έχουν ημερομηνία λήξεως; Χαμόγελα με χρονόμετρο; Δεν είναι για μένα! Πρέπει να φύγω ξανά... Είναι όμως που τους τελευταίους μήνες, χρωματίστηκαν άξαφνα τα όνειρά μου και εκεί που δεν με ενδιέφεραν τα ρίσκα, τώρα τρέμω να τα πάρω επειδή σε αφορούν. Είναι που ακούω μουσική μέσα μου. Είχα χρόνια να ακούσω μουσική να βγαίνει από μέσα μου. Συνήθως άκουγα ουρλιαχτά ή πένθη. Είναι που τελευταία χαμήλωσα τα τείχη μου επικίνδυνα και δεν με ενδιέφερε αν αποκαλυφθώ στους εχθρούς μου!Δεν με ενδιέφερε αν αντιληφθείς την αδυναμία μου, την ευάλωτη πλευρά μου, την ευαισθησία μου... Ήθελα να την δεις να την αγγίξεις, να την εντοπίσεις... Είναι που ακύρωσα όλες τις άμυνές μου. Κατέστρεψα όλες τις ασπίδες μου. Αφέθηκα ορθάνοικτη στους καιρούς και στην λαίλαπα των συναισθημάτων που ξυπνούσαν μέσα μου.Που εσύ ξυπνούσες μέσα μου! Γυμνή δίχως καμιά διάθεση για συγκάλυψη αυτής της εσωτερικής απογύμνωσης, απέμεινα εδώ και εκεί... ΣΕ ΜΙΑ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ... ΜΙΑ ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ... Το ξέρω. Δεν είσαι εδώ. Δεν είμαι εκεί. Το ξέρω. Δεν σε αφορά. Δικό μου το γκρέμισμα. Το ξέρω. Σε ευχαριστώ για την Ιερή Διαδικασία. Έκθεση, Σταύρωση, Αποκαθήλωση, Ανάσταση. Εγώ σε δυο στιγμές μαζί σου, έζησα τα πάντα. Να το θυμάσαι.... Σάββατο, 16 Αύγουστος 2014 Τσεκούρα Άννα

Το Όνειρο ξέρεις γιατί έχει Φτερά; Για να Πετάει όταν εσύ Δειλιάζεις. Έχει Φτερά γιατί δεν του Πρέπει να Σέρνεται... Έχει την Ανάσα της Ελευθερίας μέσα του. Για να το Κατακτήσεις πρέπει να το Αγγίξεις να το Νιώσεις. Να το Αφήσεις να σε Παρασύρει με Οδηγό την Ψυχή και όχι με το Χαλινάρι της Ψυχρής Λογικής. Όλοι κάτι χάσαμε... κάτι φοβηθήκαμε... Αλλά όλα Ξεκινάνε εκεί που Νομίζεις πως το Τέλος είναι Οριστικό. Τον Αύγουστο που Χρωστάμε ο Ένας στον Άλλο θα τον Βρούμε κάπου Παρακάτω... Ευαγγελία Λυμπεροπούλου

Μόλις τα δάκρυα στεγνώσουν, πρέπει να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου. Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Για σένα ανάβει τα φώτα του ο ουρανός τις νύχτες. Κι εγώ για εκείνα τα μάτια σου που όμοια δεν είδα, γίνομαι άλλος Οδυσσέας, να δέρνομαι χρόνια σαράντα για ένα σου βλέμμα... σ.σ. - Γράμματα στην αγαπημένη σταύρος σταύρου

Δυο μήνες που δε σμίξαμε. Ένας αιώνας κι εννιά δευτερόλεπτα. Τι να τα κάνω τ' άστρα αφού λείπεις; Με το κόκκινο του αίματος είμαι. Είμαι για σένα. Γιάννης Ρίτσος

Ύστερα, με το πέρασμα του καιρού, απομακρυνθήκαμε... Χαθήκαμε... Μας πήρε παραμάζωμα η ζωή... Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως γίνεται να χάνεσαι από εκείνους που πολύ αγάπησες... Αλκυόνη Παπαδάκη

Αν πας να χορέψεις, χόρεψε με όλο σου το είναι, ή μη χορέψεις καθόλου... Αν αγαπάς, αγάπα τον άλλο στα άκρα, ή μην αγαπάς καθόλου. Κι αν αποφασίσεις να μείνεις εδώ, μείνε ΕΔΩ. Αν φύγεις, όμως, φύγε μια και καλή... Μη μένεις στη μέση, και μην προσπαθείς να κάνεις τους άλλους να σε θυμούνται όταν εσύ ΔΕΝ είσαι πουθενά... Jorge Bucay

Φύτεψε άνθη στις ρωγμές της πίκρας σου. Κι ύστερα βρες ένα ξέφωτο και κάθισε ν' απολαύσεις το άρωμά τους. Α! Κι αν θέλεις, μην ξεχάσεις πως υπάρχουν πάντα κάποιοι που αξίζει να τους προσφέρεις ένα σου χρυσάνθεμο! Αλκυόνη Παπαδάκη

΅...Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις... Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη... Και ότι, αλήθεια, αξίζεις... Και μαθαίνεις… Μαθαίνεις... Κάθε αντίο μαθαίνεις...΅ Χόρχε Λούις Μπόρχες

΅...Κι έκλαψε πολύ ώρα. Ήταν για όλα. Έτσι όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Είναι να μην βρει χαραμάδα το παράπονο της ψυχής. Και το περίεργο είναι πως μπορεί να κάνει στάση και να ψηλαφίζει γεγονότα που δεν είναι τόσο σημαντικά. Μπορεί να κλάψεις περισσότερο για το σημάδι μιας γρατσουνιάς, παρά για τη χαρακιά μιας ακόμα βαθιά επουλωμένης (επουλωμένη;) πληγής...΅ Τι σου είναι η αγάπη τελικά... - Αλκυόνη Παπαδάκη

Αν... Θα ήξερα από που να αρχίσω... Θα ήξερα από που να γκρεμιστώ στο κενό... Αν... Θα ήξερα πως να μειώσω τις αποστάσεις... τις αντιστάσεις.... Θα ήξερα πως να σε συναντήσω... Άννα Τσεκούρα

- ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙ ΠΟΤΕ; - Ποτέ. - Τι θα πει ποτέ; Κοιτάζω μακριά. Προσπαθώ να περιγράψω την αιωνιότητα. - Ποτέ θα πει: ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο. Ούτε σε ένα μήνα, ούτε σε τρεις. Ούτε σε ένα χρόνο, ούτε σε δέκα. - Ίσως όμως αργότερα. - Δεν υπάρχει αργότερα από το ποτέ. Καρφώνω το βλέμμα μηχανικά σε ένα μεγάλο αγκάθι. Κατάλαβε; Δεν κατάλαβε. Βλέπω το επόμενο ερώτημα να αγωνιά στα μάτια του. Κάθομαι στον κήπο με τον εαυτό μου και προσπαθώ να του εξηγήσω. Ο εαυτός μου είναι ένα μικρό παιδάκι όλο απορίες. Εγώ είμαι γέρος. Αλλά δεν μπορώ να απαντήσω. - Ποιο είναι πιο δυνατό; Το ποτέ ή το ποτέ-ποτέ; - Είναι το ίδιο. - Δεν είναι! Το ποτέ-ποτέ είναι πιο δυνατό. Κι εσύ δεν είπες ποτέ-ποτέ. Είπες ποτέ. Μπορεί να ξαναγυρίσει. Το ποτέ και το πουθενά - Νίκος Δήμου

Αυτός που δένει το στομάχι κάθε φορά... Που δένει τα κορμιά και τα κρατά σφιχτά... Που δένει τις καρδιές και χτυπούν σαν μία... Που δένει τις μοίρες και σβήνει τον χρόνο.............................Κόμπος όπως έρωτας... (ΚΑΣΤΑΛΙΑ)

Κι ό,τι δεν κολλάει, να μην το βασανίζουμε... Στις συναντήσεις της ζωής, όταν τα κυκλάκια, μικρά ή μεγάλα κλείνουνε... Πρέπει να φεύγουμε... Για ταξίδια άλλα... Με τη συνείδησή μας όμως, καθαρή... Και την καρδιά γεμάτη αγάπη... Κι ας μην το καταλάβει ο άλλος ποτέ.... Σοφία Ζήση

Πόσο κλέφτες γίνονται οι άνθρωποι, όταν διεκδικούν μερτικό από την ψυχή σου. Πόσο ψεύτες, όταν σου ζητούν να γυρίσεις πίσω εκείνα που δεν σου έδωσαν ποτέ. Πόσο ηλίθιοι, όταν νομίζουν πως δεν έχεις την ικανότητα να διακρίνεις το σουγιά, που είναι κρυμμένος στην ανθοδέσμη με τις γλαδιόλες. Αλκυόνη Παπαδάκη

Είναι ωραίο να σε σκέφτομαι, γεμάτος ελπίδα! Είναι σαν να ακούω το πιο ωραίο τραγούδι απ' την πιο ωραία φωνή του κόσμου... Μα εμένα η ελπίδα πια δεν μου φτάνει. Εγώ δεν θέλω ν' ακούω πια τραγούδια. Θέλω να τραγουδήσω... Ναζίμ Χικμέτ

Δεν ωφελεί να καρτεράς... [...] αν είναι να 'ρθει, θε να 'ρθεί, - αλλιώς θα προσπεράσει. Η αγάπη - Κώστας Ουράνης

Με την έμμονη ιδέα πως θάρθεις παρήγορα οι μέρες κυλάνε γιατί έτσι σκέψη με σκέψη αγκαλιά με το ότι έρχεσαι πάνε κι είναι φορές που απλώνεις το χέρι σαν κι εσύ να το έχεις πιστέψει. Μα ποιας φενάκης κρατάω το χέρι και πάμε κι όταν αυτές τις στιγμές προσπερνάμε κανείς απ' τους δυο μας δεν ξέρει από πού να επιστρέψει... Γιώργος Ποταμίτης

Γιατί της έγραψε «Δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα»; Και γιατί του έγραψε «Δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα»; Αφού αυτός πήγε ανατολικά... Αυτή πήγε δεξιά... Και ζήσαν κι οι δύο... Οδυσσέας Ελύτης

Γυρίζω ξανά από κει που έφυγα... Και με συνθήκες που δε θα μπορούσα ποτέ να τις φανταστώ... Τι κύκλους που κάνει η ζωή...! Σε ό,τι δίνεις σε πετάει. Κι άντε να βγεις μετά... Κι αν βγεις καμιά φορά, τι θα 'χεις περισώσει... Πόσα κομμάτια από την ψυχή σου θα 'χουν χαθεί. Και πόσα άλλα θα 'χουν τόσο πολύ αλλοιωθεί, που δε θα μοιάζουνε σε τίποτα με κείνα που ήταν κάποτε δικά σου... Αλκυόνη Παπαδάκη

Κάποτε σαν δυο ξένοι θα δίνουμε τα χέρια κι όλη αυτή η πυρκαγιά θα 'ναι τα περασμένα, οι μέρες που περάσαμε μαζί, σχεδόν μια ιστορία τρίτων... Γιάννης Νεγρεπόντης

Σε πνίγει η αγάπη όταν σε πιάνει από το λαιμό, έτσι δεν είναι; Έτσι ακριβώς... Η αγάπη πρέπει πάντοτε να σε συνοδεύει· να σου κρατάει συντροφιά· να γέρνεις στον ώμο της και να ονειρεύεσαι. Αν πέσει απάνω σου και σε πλακώσει, τελείωσες. Οι κάργιες - Αλκυόνη Παπαδάκη

Έρχεται η ώρα που θα λυτρωθώ από σένα! Και θα λυτρωθώ από σένα αγαπώντας σε περισσότερο, με της αγάπης το άμετρο μέτρο που είναι η περίσσια. Έρχεται η ώρα που δεν θα σε παίρνω από πίσω σα σκύλος, που δεν θα σε κατασκοπεύω με τη σκέψη, που δε θα σε πολιορκώ με υποθέσεις, που δε θα στήνω αγανακτισμένους διαλόγους στο μυαλό μου μαζί σου τις νύχτες, που δεν θα αγωνιώ για την εντύπωση που σου δίνω. Θα σ’ αγαπώ τόσο που δεν θα σε απαιτώ δικιά μου. Να είσαι μόνο καλά εσύ χωρίς να ψάχνομαι πόσο καλά είμαι εγώ από το καλά σου. Μάρω Βαμβουνάκη - Η μοναξιά είναι από χώμα

Το μόνο που κερδίζεις όταν νοιάζεσαι συνέχεια τους άλλους, είναι να κάνεις άσκοπους σταθμούς... Προχώρα, μανάρι μου, και μη φλυαρείς... Αυτοί που δεν μπορούν να σ' ακολουθήσουν, είναι μάταιο να προσπαθείς να τους πείσεις... Κι αν υποκριθούν μια στιγμή πως σε κατάλαβαν, αυτοί είναι που θα σ' τη φέρουν χειρότερα... Μην αναλώνεσαι, φιλάρα... Να δίνεσαι, αλλά να μην σκορπίζεσαι... Αλκυόνη Παπαδάκη

Είναι εκείνα τα πολύ “μικρά” και δεν είναι θυμός… Είναι φυγή από τον φόβο να μην δω την σκληράδα σου. Ήθελα να με αγαπάς και να το νιώθω, να το βλέπω, να το μυρίζω, να το διαβάζω σε κάθε σου κίνηση, σε κάθε σου λέξη, σε κάθε ανάσα σου. Να μοιράζομαι τα θέλω μου και τις ανάγκες μου. Να μου δείχνεις την γλύκα σου τις ώρες που λυγάω… Και όχι αγανάκτηση. Αν δεν με αντέχεις στις πτώσεις μου, πώς να πιστέψω πως είμαι η ζωή σου; Τι να τα κάνω τα λόγια που δεν τα πιστεύεις; Κάνουν θόρυβο… Είναι κενά… Είναι περιτύλιγμα… Ποιος σου είπε ότι χρειάζομαι λόγια; Είναι εκείνα τα πολύ “μικρά” που σε κάνουν σε μια στιγμή να βγάλεις φτερά. Και εσύ με έκανες να πετώ… Μόνο που όσο πιο ψηλά πετάξεις, τόσο μεγαλύτερος θα ’ναι και ο πόνος της πτώσης. Erina Espiritu

Αν θες να ‘ρθουν γρήγορα οι μέρες που περιμένεις, μην τις αφήσεις ν’ αντιληφθούν ότι τις περιμένεις. Κοίταζε αλλού... Κώστας Μόντης

Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι και δεν παίρνουν τίποτα ο ένας απ' τον άλλον. Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν. Τάσος Λειβαδίτης

Πίστευα πως, όταν αγαπάς έναν άνθρωπο, δεν μπορείς να τον πετάς γιατί δεν σου χάρισε τη ζωή που ονειρεύτηκες. (Εσύ την ονειρεύτηκες εξάλλου). Δεν εγκαταλείπεις κάποιον που έχει πέσει καταγής. Φροντίζεις να του δώσεις το χέρι να σηκωθεί... Ξεχνούσα βέβαια κάτι πολύ βασικό... Πως δεν φτάνει μόνο να τον αγαπάς εσύ αυτόν τον άνθρωπο, τον πεσμένο καταγής.. ......Πρέπει κι αυτός να σ' αγαπά... .....................Έστω λιγότερο... Αλλά πρέπει... Αλκυόνη Παπαδάκη

Ξέρεις τι θα 'θελα να σου πω; Πως ό,τι σου αρέσει, ό,τι αγαπάς, θα μπορούσα να είμαι εγώ. Απλά, δεν πρόλαβα να γίνω. Πως όσα σου έχουν πει διάφοροι ότι μπορούν να κάνουν για σένα, τα μπορώ κι εγώ. Απλά δεν τα σκέφτηκα πρώτος. Πως όποτε με περίμενες κι αργούσα, κλωτσούσα φύλλα. Και σ' αγαπούσα, ξερά και κίτρινα... Κέρματα - Οδυσσέας Ιωάννου

Οι λέξεις είναι φυλακή, κατακρατούν τα δεύτερα και τους ξεφεύγει το κύριο που πετά πέρα σαν ήχος καμπάνας που σε τίποτα δε φυλακίζεται. Οι λέξεις ταριχεύουν το ζωντανό και δεν το αφήνουν να περπατήσει. Η μοναξιά είναι από χώμα - Μάρω Βαμβουνάκη

Κοίταξε να ζήσεις την αγάπη που έχασες. Να χαρείς την αγάπη που περιμένεις. Καν' την τραγούδια, ξενύχτια. Καν' την βιβλία, αταξίες. Μόνο μην την μοιρολογάς. Είναι σαν να την βρίζεις. Σαν να της κλείνεις τον δρόμο να ξανάρθει... Μενέλαος Λουντέμης

Σημασία δεν έχει μόνο ποιον αγαπάς, αλλά με ποιον μπορείς να εκφράζεσαι, με ποιον μπορείς να είσαι ο αληθινός εαυτός σου. Δώσε μου έναν άνθρωπο να είναι σαν και μένα, θολός κι ανώριμος, ανολοκλήρωτος και μπερδεμένος, αξεδιάλυτος και σκοτεινός. Για να χορέψω μαζί του. Να παίξω. Να τον καλοπιάσω. Να τον ερωτευτώ. Μέσα απ’ αυτόν να ξαναπλάθομαι από την αρχή. Μέσα απ’ αυτόν να μεγαλώνω. Μαλβίνα Κάραλη

Ξέρω πως δεν θα φύγω. Ό,τι πλάκες και να μου σκαρώσει το ένστικτό μου, ξέρω πως δεν πρόκειται να φύγω. Όποτε λέω το αντίθετο, μοιάζει με ανέκδοτο για ψεύτικους οργασμούς. Εδώ γύρω θα μείνω να ζητιανεύω τις αναλογίες της ζωής μου. Μία θα περνάω καλά και δέκα όχι. Μία θα αγαπάω και μία όχι. Και ξέρω καλά πως για ό,τι πάθω θα ευθύνεται η βόλτα μου στους ανθρώπους… Κέρματα - Οδυσσέας Ιωάννου

Δε φταις εσύ καλή μου και μη με λυπηθείς για τίποτα... Δε φταις εσύ για όσα δεν μπορείς καλή μου... Εγώ ο ανόητος που χτυπιόμουνα να λάβω απ' αυτά που δεν είχες... Τι να καταλάβεις και τι να ξέρεις κι εσύ από τη δικιά μου κόλαση... Πώς να τη δεις; Δεν ήσουνα εσύ η αιτία για το μαρτύριο μου, εσύ ήσουν μονάχα η αφορμή του... Όλα μέσα μας γίνονται και ζητιανεύουν εδώ κι εκεί εξόδους όταν δεν αντέχουν άλλο την κλεισούρα τους... Κι ο έρωτάς μου μέσα μου ήταν πολύς, μαύρος, πηχτός, λάβα υπόγειων στρωμάτων, έβραζε και με φλόγιζε από πριν σε συναντήσω κι όταν σε βρήκα, σ' άρπαξα, έπεσα πάνω σου απαιτώντας να με γλυτώσεις από τις φλόγες μου... Τι φταις εσύ.... Εσύ ψυχή μου δεν καταλαβαίνεις τίποτα... ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ