Αγάπη...

Αγάπη είναι αυτό που νιώθω
και ακόμα όταν δεν μου μιλάς.
Αγάπη είναι και το συναίσθημα
που νιώθω όταν μου λείπεις.
Αγάπη είναι και ο φόβος μου
να μην πάθεις κάτι.
Αγάπη είναι και ο θυμός μου
που ζηλεύω τις άλλες γύρω σου.
Αγάπη είναι να μην μπορώ ούτε
στιγμή χωρίς εσένα.
Αγάπη είναι το χαμόγελο μου
μόλις σε ακούσω.
Αγάπη είναι να τρέμουν τα πόδια
μου μόλις σε δω.
Αγάπη είναι να λαχταρώ ένα
άγγιγμα σου.
Αγάπη είναι να κοιτώ έμμονα τα
χείλη σου να με φιλήσεις.
Αγάπη είναι να προσκυνώ και
την ύπαρξη σου.
Αγάπη είναι αυτό που νιώθω
εγώ για σένα.
Αγάπη είσαι εσύ...

~Νίκη Καραγιάννη~

Ο άνθρωπός σου

Θέλω να είμαι ο άνθρωπός σου.
Να είμαι ο «συνένοχος» στο έγκλημα που λέγεται ζωή.
Χωρίς υποσχέσεις για αιώνια για πάντα που κρατάνε «τόσο όσο»
Χωρίς μαζί, που γίνονται χώρια πριν προλάβει να ξεφτίσει το «τόσο όσο»
Έτσι απλά, ο άνθρωπός σου, ο σύμμαχός σου, ο συνένοχός σου.

Να μιλάς χωρίς να προσέχεις τις λέξεις.
Να γελάς χωρίς να σε νοιάζει πόσο δυνατά θα ακουστεί το γέλιο σου.
Να κλαις χωρίς να ντρέπεσαι.
Να πονάς και να νιώθεις και να ζεις.

Να τσαλακώνομαι μπροστά σου και να είμαι ασφαλής.
Να βλέπεις τα σκοτάδια μου και να μην προσπαθείς να τους ρίξεις φως.
Απλά να τα χαϊδεύεις.

Θα σε προσέχω, θα σε προστατεύω και θα δίνω τις μάχες μου δίπλα σου όχι γιατί είσαι η ανάγκη μου, όχι γιατί σε χρειάζομαι αλλά γιατί είσαι η επιλογή μου.

Γιατί όλα γίνονται παρελθόν, όλα γίνονται ιστορία, εκτός από τον άνθρωπο που έγινε δικός σου.
Ο άνθρωπός σου.

Σοφία Παπαηλιάδου

"Να ελπίζεις...
Να ελπίζεις πάντα...
πως ανάμεσα στους ανθρώπους που τους
ρημάζει η τρομερή ΅ευκολία΅
θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους".

Ν. Εγγονόπουλος

Πάντα μισούσα τις πόρτες τις κλειστές...
Κι όσο τις μισούσα, τόσο με τραβούσαν σαν μαγνήτης...
Μια ζωή με θυμάμαι να περιμένω πίσω τους και να χτυπώ...
Να χτυπώ, να χτυπώ και να στήνω αυτί για ν' ακούσω τα βήματα που θα 'ρχονταν να μ' ανοίξουν...
Να χτυπώ και να περιμένω, με τσιτωμένη την ψυχή μου, με τσιτωμένο το κορμί μου, το δέρμα μου, τα κόκαλά μου, ακόμα και τις τρίχες των μαλλιών μου...

Αλκυόνη Παπαδάκη

Οι κερασιές θ’ ανθίσουνε και φέτος

Νύσταξα να σε καρτερώ Έρωτα και να λιώνω,
μπρος στο βιβλίο της ζωής σκυμμένος μια ζωή!
Μα αν ήτανε να ερχόσουνα για ένα, έστω πρωί,
χίλια θε να 'δινα πρωινά, να ζούσα εκείνο μόνο!

Μενέλαος Λουντέμης

Έρωτας

Φωταγωγεί. 
Τον ερωτεύομαι. 
Τον στέφω. 
Τον εξοργίζω. 
Με εξοργίζει. 
Τον θέλω. 
Δεν τον θέλω. 
Δεν τον μπορώ. 
Ακραία, απόλυτη βία ο έρωτας. 
Έρωτας είναι, φίλη, τι νόμιζες;

Μαλβίνα Κάραλη